21:36 | Author: ceratium
Telefon çaldı...

-Alo
-Nasılsın...

Arkadan geçen otobüsün gürültüsü, araba kornası, yağan yağmurun sesi arasında nefes nefese, heycanlı ve hepsinden önemlisi hayat dolu bir ses duyuyorsun. Uyuklayan gözlerin açılıyor, uyuşmaya başlamış zihnin hareketleniyor, yüzüne kocaman bir gülümseme yerleşiyor. Damarlarında kan yürüdüğünü hissediyorsun...

Tüm enerjisiyle karşıma çıkıp bana dur diyen işte böyle birisi. Hikayemde hiç yeri olmadan ortaya çıkıp hayatımın tam ortasına kurulan bir davetsiz misafir.
Category: |
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

1 yorum:

On 11 Şubat 2009 23:39 , daria dedi ki...

Aşk yeniden
bitti artık, bu son derken
aşk yeniden
aynı sularda yüzerken

aşk yeniden
unutulmuş yemin gibi
aşk yeniden
hem tanıdık hem yepyeni
aşk yeniden
kendini yarattı kendinden...